meşhur iranlı yönetmen abbas kiyarüstemi hastanede ölüm döşeğindeyken, solmaz neraghi bağlaması ve kadife sesiyle, büyük şair sadi şirazi’nin “bir ömür daha lazım, bu hayattan sonra / çünkü bu ömrümüz sadece umut etmekle geçti” mısralarının yer aldığı mahnıyı seslendirir. bu hüzünlü anların kaydı sosyal medyada önünüze düşmüştür mutlaka. denk gelmediyseniz de lütfen bulup izleyin…

giovanni drago, bu harika mısraları bilse, yorgun bedeni bir daha almayacağı o nihai soluğu verirken, bu dünyaya dair duyduğu son sesin nobahari olmasını isterdi. elbette, dino buzatti’nin ölümsüz eseri tatar çölü’ndeki subay drago’dan bahsediyorum. bastiani kalesi’nde gençliği solarken umutları taze kalan lakin beklediğine kavuşamadan ömrü tükenen subay drago.

buzatti, tatar çölü’nde giovanni drago’nun bekleyişini merkeze alarak bastiani kalesi’ndeki bir avuç askerin, çölden bir gün tatar baskını gelecek diye geçen ömrünü; ya da doğru bir deyişle yaşamı ummakla geçenlerin hikâyesini anlatıyor. italyan yazar, insanoğlunun hayatına anlam katma çabasının zaman karşısında yenilgiye uğramasının kaçınılmazlığını gaddarca yüzümüze vuruyor.

buzatti’nin anlatısı acımasız olduğu gibi kitabın kendini okuyucuya açışı en az kitap kadar insafsız. tatar çölü, hayatının baharında ömrü tükenmez bir hazine zanneden genç bir okuyucu için anlamlandırması zor bir metin. benim gibi hayatının iyimser tahminle ikinci yarısında zamana karşı yarışı kaybetmekte olduğunu anlamış okurlar içinse ancak pişmanlıkları derinleştiriyor. 

ve kitabın kapağını kapatırken istemsizce mırıldanıyorum: “bir ömür daha lazım, bu hayattan sonra / çünkü bu ömrümüz sadece umut etmekle geçti”

#ildesertodeitartari #tatarçölü #tartardesert #buzatti #dinobuzatti #sadişirazi #nobahari #solmazneragi #kitap #edebiyat #drawing #çizim #okudumbitti